Het einde van het begin...

Hier zijn we weer vanuit het inmiddels zonovergoten Tanzania. Het regenseizoen is nu echt ten einde wat resulteert in zonovergoten dagen en temperaturen gemiddeld tussen de 20 en de 30 graden. Dit is waar we voor naar Afrika gekomen zijn;)! Maar niet alleen voor het weer natuurlijk…

De afgelopen dagen weinig spannende uitstapjes gemaakt, maar er zijn wel wat nieuwtjes te melden omtrent mijn project. Het centrum waar ik de afgelopen weken werkzaam ben geweest bleef niet helemaal aan mijn verwachtingen en wensen voldoen. Donderdag uiteindelijk de juiste persoon gesproken en aangegeven dat ik graag naar een ander centrum zou willen als daar de mogelijkheid voor was. Deze mogelijkheid bleek er gelukkig te zijn, dus vanaf maandag begin ik op een nieuw centrum.
Het nieuwe centrum waar ik ga helpen ligt iets verder buiten de stad. Het heet Pasua, een wijk die onderdeel is van Moshi. We moeten met een daladala naar het centrum toe, dit is een hele ervaring op zich. Iedere keer blijkt dat er toch meer mensen in een busje kunnen dan dat je van te voren voor mogelijk houdt. Daladala’s zijn minibusjes die naar allerlei plekken in en om Moshi rijden. Voor 400 shilling (ongeveer 20 cent), kun je bijna overal komen waar je maar wilt. Zoals de prijs al doet vermoeden is dit geen luxe vervoersmiddel. Ze stoppen zo veel mogelijk mensen in een busje, meer dan dat er zitplaatsen zijn in ieder geval. Laten we het er maar op houden dat het erg knus is met zijn allen. Na een ritje van ongeveer 20 minuten moeten we uitstappen bij de ‘halte’ Posta. Van daaruit is het nog een paar minuten lopen en dan zijn we bij het centrum.
Hier komen ongeveer 8 tot 10 kinderen met uiteenlopende beperkingen. Het niveau is dan ook zeer uiteenlopend, maar gelukkig lijkt er wel wat meer actie te zijn dan in mijn ‘oude’ centrum. Momenteel is er maar 1 begeleider die alle kinderen in het gareel probeert te houden en ze ondersteund bij de oefeningen die ze hebben, dus alle extra handen zijn hier meer dan welkom. Komende weken zal ik hier samen met twee andere vrijwilligsters uit het hostel de nodige ondersteuning bieden. Hoop dat ik hier wat meer uitdaging ga krijgen, maar zoals het er donderdag uit zag gaat dat wel goed komen.

Verder krijg ik van verschillende mensen de vraag over hoe het hostel, wat momenteel mijn thuis is, er nou eigenlijk uitziet. Hier een korte beschrijving, daarnaast heb ik wat foto’s bijgevoegd om het allemaal ook een beetje beeld te geven.
Het hostel staat in een ‘rijker’ deel van de stad Moshi. Binnen in het hostel zijn er drie slaapkamers, 1 met 6 bedden en 2 met 4 bedden. Daarnaast hebben we twee badkamers, een keuken, een eetkamer en een woonkamer. Om het hostel heen ligt een grote tuin met daarin een bijgebouw met twee kamers en twee extra douches en een wc. Verder staan er vier tenten in de tuin waar ook nog mensen verblijven.
Het aantal mensen dat momenteel in het hostel verblijft is iets minder dan toen ik aankwam. Wat maakt dat het af en toe wat rustiger is, maar nog genoeg leuke mensen om de tijd mee te doden gelukkig. Wat wel leuk is is dat er wat meer verschillende nationaliteiten zijn. Toen ik hier aankwam waren het overwegend Denen, nu is het allemaal wat meer gemixt. Dit maakt het gezelschap wat meer divers en zo krijg je ook leuke gesprekken over verschillen in cultuur en dergelijke.
Ontbijt en diner worden iedere dag voor ons bereid door een kok. Voor de lunch zijn we zelf verantwoordelijk. Verder is er nog een soort garage bij het huis dat uitvalsbasis is voor onze bewaking. 24 uur per dag is er een bewaker aanwezig die de boel hier in de gaten houdt en zorgt dat ons niks overkomt. Moet zeggen dat ik me nog geen moment echt onveilig heb gevoeld, maar voor dat ik kwam zijn er wel een paar incidenten dus fijn dat er mensen zijn die ons bewaken.
Ik hoop dat de foto’s een beetje een indruk geven van het hostel. Mocht je nog verder willen kijken heeft één van de huidige bewoners een filmpje gemaakt over hun vlucht vanuit Amerika en het hostel. Dit kun je bekijken via: https://www.youtube.com/watch?v=CiHmfb84nPk

Voor zondag staat er waarschijnlijk een dagtrip op het programma naar Lake Chala, een meer hier in de buurt op de grens met Kenia en vanaf maandag start ik dan dus op een nieuw centrum. Mijn ervaringen hierover zullen later deze week volgen.
Ook zijn we aan het proberen om te regelen dat de ik, samen met een paar andere mensen uit het hostel, de Kilimanjaro kan gaan beklimmen. Zoals het er nu naar uitziet zal dit van 5 t/m 10 juli gaan gebeuren. Het is nog even afwachten op de definitieve bevestiging, maar moet eerlijk zeggen dat ik er nu al zin in heb!