(Almost) Ready for take off

Daar zitten we dan.. Drie maanden geleden was mijn tas ingepakt en was ik aan het aftellen om naar Schiphol te rijden. De afgelopen drie maanden zijn voorbij gevlogen. Het waren drie maanden met ups en downs, maar een ervaring om nooit te vergeten. Moet heel eerlijk zeggen dat ik gemengde gevoelens heb over mijn naderende vertrek. Het is raar om Moshi en Tanzania te moeten verlaten. Het hostel voelt inmiddels als een tweede thuis en heb de afgelopen maanden heel veel leuke en lieve mensen leren kennen. Aan de andere kant kijk ik er heel erg naar uit om morgen door te vliegen naar Zuid Afrika, een nieuw land, nieuwe uitdagingen en waarschijnlijk weer een hele boel nieuwe mensen om te leren kennen.

Afgelopen week mijn laatste week op mijn project gehad. Het was een beetje een rare week, helaas. Één van de begeleiders was op vakantie en de ander was maar één dag aanwezig. Blijf me nog steeds af en toe verbazen over hoe normaal ze hier sommige dingen vinden die wij onvoorstelbaar en onverantwoordelijk vinden. Doordat de twee docenten het merendeel van de tijd niet aanwezig waren, was ik de enige die echt iets deed met de kids. Na twee maanden wist ik wel wat er gedaan moest worden, maar de taalbarrière maakte het allemaal niet echt makkelijk. De mama die er soms was om mij te ondersteunen sprak geen Engels, dus het was veel handen en voeten werk.
Vorige week donderdag mijn laatste dagje gehad. Van het opgehaalde geld had ik een aantal kinderboeken en schoolspullen gekocht als afscheidscadeautjes. Deze werden met veel dankbaarheid in ontvangst genomen. Erg mooi om te zien hoe blij ze hier zijn met de simpelste dingen. Dat doet je realiseren hoe ‘verwend’ wij zijn met onze luxe producten. Een simpele gum maakt een kind hier al gelukkig. De kinderboeken werden ook met veel vreugde gelijk in gebruik genomen.
Afscheid nemen was raar. Ik heb de afgelopen twee maanden echt een band opgebouwd met de kids. Iedere dag dat je er was waren ze ontzettend dankbaar voor mijn aandacht en aanwezigheid. Het is raar om je te realiseren dat je deze kids (waarschijnlijk) nooit meer zal zien. Zij realiseren zich geloof ik niet echt dat het dit keer echt een vaarwel was en geen tot ziens. Ik realiseer me dat maar al te goed.
Dinsdag had ik een afspraak op het kantoor van BCC. Ik had wat feedback en dingetjes die ik wilde delen met het kantoor over mijn ervaringen van de afgelopen maanden. Daarnaast heb ik het overige bedrag aan hen overhandigd. Ze gaan dit gebruiken om materiaal te kopen voor de verschillende centra die ze hier in en buiten Moshi hebben. Ze waren erg blij en dankbaar met mijn opgehaalde geld. Alle gulle gevers nogmaals dank daarvoor! Als het goed is gaan ze me op de hoogte houden als ze het geld ergens aan spenderen. Mocht ik updates krijgen horen jullie deze uiteraard ook!

Inmiddels is mijn laatste dagje in Tanzania aangebroken. Mijn tas ligt te wachten totdat hij ingepakt gaat worden en de taxi naar het vliegveld voor morgenochtend is geregeld. Vanavond worden de (voorlopig) laatste Tanzaniaanse biertjes gedronken met alle lieve mensen uit het hostel. Morgen begint het nieuwe avontuur.
Via deze weg wil ik ook graag alle lieve mensen en trouwe volgers in Nederland bedanken. Dank voor alle leuke en lieve reacties en berichtjes. Niet alleen via mijn blog, maar ook via Facebook of mail. Ik ben jullie allemaal zeker niet vergeten en ben blij dat jullie mij ook nog niet vergeten zijn ;) Ik hoop dat jullie ook de komende drie maanden zullen genieten van mijn verhalen vanuit Zuid Afrika. Dank voor alle steun!

Dit waren mijn verhalen vanuit Tanzania. Mijn volgende blog zal zijn vanuit Zuid Afrika. Ik weet nog niet precies waar ik als eerste terecht ga komen en hoe snel ik toegang zal hebben tot internet, maar ik ga mijn best doen om regenmatig een blog te posten met mijn verhalen en ervaringen.

Tot horens!