Project, waterval & koffietour

Daar zijn we weer, vanuit het wisselvallige Tanzania. Inmiddels is het een week geleden dat ik aangekomen ben in het Hostel. Het voelt inmiddels al helemaal als mijn thuis. In het begin even moeten wennen en zeker de eerste dagen even mijn draai moeten vinden, maar ben helemaal gesetteld.

Afgelopen vrijdag mijn eerste dag op het project gehad. Inmiddels een paar dagen mee kunnen draaien, maar ben nog niet helemaal happy met mijn project. Ik help mee op een dagopvang voor jongeren met een beperking. Het is hier alleen allemaal een beetje vrijblijvend dus het is iedere dag maar de vraag hoeveel kinderen er daadwerkelijk zullen zijn. Vanochtend regende het waardoor we het eerste uur maar 1 kindje hadden, als iedereen er is zijn er 8 kinderen. Naast mij zijn er nog 2 ‘mama’s’ wat maakt dat ik mezelf een beetje overbodig voel. De kinderen komen hier vooral om te spelen en weg te kunnen zijn van thuis, maar met 3 begeleiders staan voelt een beetje overbodig. Zeker omdat ik anders gewend ben. Ga het volgende week nog even aankijken, misschien dat het allemaal even wennen is en beter wordt, anders ga ik kijken of ik nog van project kan wisselen. Wil me wel nuttig voelen de komende maanden, dat valt nu nog een beetje tegen.
Sowieso heb ik echt een luizen leven qua werktijden. Waar ik de afgelopen maanden 10 tot 12 uur per dag gewerkt heb, werk ik nu maar van 9 tot 13. En echt werken kan ik het nog niet noemen. Best lekker om iets meer vrije tijd te hebben, maar zo veel vrije tijd is ook niet helemaal goed voor Ynske;)

Naast het kennismaken op het project heb ik inmiddels ook Tanzania iets verder ontdekt. Zaterdag met een groepje wezen lunchen in de stad en zondag een dagtrip naar een waterval gedaan. Dat was echt gaaf! Eerst een hike door de bush, en dan niet zoals het Zoelense bos, nee een echt regenwoud! Glibberige, modderige paatjes net iets breder dan twee voeten omhoog en omlaag tussen allerlei bomen door. Om vervolgens bij een waterval van 85 meter aan te komen. De hoogste hier in Tanzania. Je kon zwemmen onder de waterval, maar dat vond ik dan weer iets te koud. Het water van de waterval is rechtstreeks afkomstig van de Kilimanjaro, smeltwater dus. Ik heb van een afstandje in de waterdamp toe staan kijken. Dat was genoeg verfrissing voor mij.
Na weer terug gelopen te zijn over modderige paden een Tanzaniaans gerecht als lunch gehad: bananenstew (zie foto). Ik geef toe, het ziet er een beetje raar uit, maar het smaakte prima! Ze maken dit van groene bananen die nog niet rijp zijn, waardoor de bananen stevig zijn en een beetje naar aardappels smaken.
Na de lunch een tour gehad door een koffieplantage, of in ieder geval wat daar voor door moest gaan. Het was meer de achtertuin van het hutje waar we gegeten hebben, maar de man die ons tekst en uitleg gaf had zelf wel een koffieplantage. Uitleg gehad over het vervaardigen van koffie. Van koffieplant, tot het zetten van een kopje vers gemalen koffie. Onder het mom van je moet alles geprobeerd hebben, heb ik de koffie netjes gedronken. En het smaakte me nog ook! De koffie smaakt veel minder bitter dan in Nederland en heeft ook een minder sterke nasmaak, waardoor ik het best te drinken vond.

Maandag na project een wandeling gemaakt naar de internationale school hier in Moshi. Dit is één van de beste internationale scholen van Tanzania, dus we wilden even een kijkje nemen. Helaas begreep de bewaker niet helemaal wat we wilden en had lief lachen weinig effect, dus alleen de buitenkant gezien. Ondanks dat toch leuk om andere delen van de stad te zien. De school ligt in het ‘rijke’ gedeelte van de stad, een heel verschil in vergelijking met het deel waar mijn project is.
Dinsdag middag naar een soort van ‘zwarte markt’ geweest (vergeef me mijn woordkeuze). Dit is een markt waar ze kleding verkopen die vanuit de rest van de wereld hierheen gestuurd wordt. Leftovers die niet verkocht kunnen worden of kleding uit humanaboxen worden hier verkocht. Dit betekend wel: zoeken naar goede kleding en mocht je wat gevonden hebben afdingen alsof je leven ervan afhangt. Ze hanteren hier twee soorten prijzen: prijzen voor locals en mzungu prijzen (mzungu’s zijn blanke mensen). De prijzen voor mzungu’s zijn beduidend hoger omdat ze denken (of weten) dat blanke mensen altijd geld hebben. Dit maakt het wel een sport om af te dingen om het voor de prijs te krijgen die jij er voor wilt geven.

Verder begin ik me steeds meer af te vragen of ik niet een beetje autistisch ben. Sommige dingen raak ik op de één of andere manier niet aan gewend. Zo rijden ze hier bijvoorbeeld aan de linkerkant van de weg. In combinatie met het feit dat ze niet echt voorzichtig rijden maakt dat ik soms bijna overreden word. Ik kan er maar niet aan wennen dat ze hier aan de andere kant van de weg rijden.

Goed, het is al weer een heel verhaal geworden. Zoals jullie zien leef ik nog en vermaak ik me prima. Vanaf morgen ga ik vier dagen op safari: wildlife spotten in het Serengeti National Park en slapen in de Ngorongoro krater. Hiervan zullen volgende week de verhalen en foto’s volgen!

Kwa Heri (Tot ziens)!

Ps: Ja, ik weet inmiddels dat het in Nl rond de 25 graden is en dat jullie heerlijk zomers weer hebben. Dit hoeven jullie er niet langer in te wrijven terwijl ik hier met regen zit.
Pss: Mijn andere frustratie: ik heb de Kilimanjaro nog niet gezien De hike door de bush was wel op de flanken van de Kiliamjaro, maar de berg verstopt zich tot nu toe in de wolken. Gelukkig nog ruim 2 maanden om te hopen dat ik de top wel te zien krijg.