Nieuw project en andere ervaringen!

Nieuw project!
Het is inmiddels al weer twee weken geleden, dus hier weer even een update vanuit Tanzania.
Twee weken geleden ben ik gestart op een nieuw centrum van hetzelfde project. En ik ben blij dat ik deze overstap gemaakt heb. Op het centrum waar ik nu zit, komen ongeveer 7 kinderen. Drie van de kinderen lopen behoorlijk achter in hun ontwikkeling, maar zijn niet lichamelijk beperkt. De andere vier zijn zowel geestelijk als lichamelijk beperkt. Het niveau van alle kinderen licht behoorlijk ver uit elkaar, maar het voordeel voor mij ten opzichte van mijn eerste centrum is dat er iets meer mogelijkheden met de kinderen zijn, zonder dat je gigantisch veel last hebt van de taalbarrière. Vooral de drie kinderen zonder lichamelijke beperking kunnen behoorlijk veel activiteiten doen en zijn ook echt gemotiveerd om te leren schrijven en tellen en dergelijke. Ook het niveau is allemaal iets meer mijn ding, dus achteraf blij dat ik de overstap gemaakt heb.
We zijn druk aan het proberen er een beetje ritme en regelmaat in te krijgen. Er is één leraar en een man die haar helpt in de ondersteuning. Die man houdt zich voornamelijk bezig met twee kinderen die zwaar lichamelijk en geestelijk beperkt zijn. Zij krijgen dagelijks een massage om de spieren en zenuwen te prikkelen. Hij weet precies hoe dit werkt en heeft niet zo veel met de andere kinderen te maken. De lerares is helaas behoorlijk ziek waardoor zij al een tijd niet geweest is en nu niet altijd de energie heeft om heel veel met de andere kinderen te doen. Zij is er dan ook erg blij mee dat wij het allemaal op sleeptouw nemen. De uitdaging voor de komende maand voor mij word om het ritme erin te houden en te zorgen dat de begeleiders van alles op de hoogte zijn zodat zij er mee door kunnen gaan als ik over 1,5 maand weer weg ben.
We vullen de ochtend met het leren schrijven van de getallen, het leren tellen, namen leren van dieren, groente en fruit, het maken van puzzels, spelen met klei, zingen, plaatjes kijken in boeken, tekeningen maken, kleurplaten in kleuren, voetballen en andere activiteiten. We proberen het spelen en leren een beetje af te wisselen en moet zeggen dat het erg leuk is om te merken dat de kinderen nu zelf al beetje weten wat de volgende activiteit op het programma is.
Afgelopen weken zijn we met drie vrijwilligers geweest. Voor de twee andere vrijwilligers is dit echter hun laatste week, dus vanaf volgende week ben ik waarschijnlijk de enige vrijwilliger.

En verder…
Natuurlijk hebben we verder ook niet stil gezeten en zijn we weer een aantal ervaringen rijker sinds mijn laatste blog. Twee weken geleden op zondag een bezoekje gebracht aan Lake Chala. Dit meer ligt op ongeveer een uur rijden van Moshi op de grens met Kenia. Het is een meer in de krater van een vulkaan, dus om bij het meer te komen moet je eerst een stuk afdalen. Heerlijk klimmen en klauteren over rotsen en boomwortels om vervolgens een verfrissende duik te kunnen nemen. En verfrissend was het… Helaas was de watertemperatuur niet heel erg hoog dus even tanden op elkaar terwijl we erin gingen. Maar het uitzicht maakte een hoop goed. Heb nog even overwogen om naar Kenia te zwemmen, maar wist niet precies waar de grens was en de geruchten gingen dat er krokodillen in het meer zaten dus heb het uiteindelijk toch maar niet gedaan.
Aan het eind van de middag hoorden we dat er de mogelijkheid was om een wandeling van 3 tot 4 uur om het meer heen te maken en zo dus door Kenia te wandelen, helaas was hier toen geen tijd voor. Even kijken of ik nog een keer terug kan zodat ook Kenia op het lijstje met landen kan aan het eind van mijn reis;)!
Verder afgelopen week mijn eerste ritje op een Bodaboda gemaakt. Dit zijn taximotoren. Ze zijn iets duurder dan de Daladala waar we mee naar project gaan, maar goedkoper dan een gewone taxi. Voordat ik kwam waren er wat incidenten geweest dus was in het begin een beetje huiverig of ik het wel moest doen, maar kon de verleiding van de week toch niet weerstaan dus de stoute slippers aangetrokken en ben op een bestuurder afgestapt. Nadeel is nu wel: ik ben fan! Echt geweldig. Het blijft alleen oppassen omdat je wel zonder helm op een motor zit (oeps!), maar dat mag de pret voor mij niet drukken. Inmiddels al meer ritjes op een Bodaboda genomen, vrijdag ook vanaf project terug naar de stad. Was weer een ervaring op zich omdat de wegen buiten de stad niet verhard zijn. Maar ik blijf fan:)!
Verder natuurlijk ook de voetbalwedstrijden van Nederland gekeken. De wedstrijd tegen Spanje gekeken in een bar in de stad. Halverwege de wedstrijd bleek dat er een groep Spanjaarden voor ons stond. Zij waren iets minder blij met ons enthousiasme, maar ze vonden wel dat we terecht gewonnen hadden. Afgelopen woensdag wilden we de wedstrijd gewoon in het hostel kijken, bleek dat deze niet uitgezonden werd. Uiteindelijk na lang zoeken een live stream vanuit Amerika gevonden. Deze op mijn laptop af laten spelen. Helaas was het internet niet echt van goede kwaliteit dus het was een wedstrijd vol haperingen. Vanavond gaan we maar weer een bar in de stad opzoeken in de hoop de wedstrijd wel volledig te kunnen zien.

Tot slot staat inmiddels vast dat ik de Kilimanjaro ga beklimmen. Zaterdag 5 juli begint de uitdaging en donderdag 10 juli hopen we weer heelhuids terug te komen in het hostel. Ben hard aan het aftellen totdat het zo ver is en ben heel hard aan het duimen dat ik het ga halen tot de top!
Verder worden de dagen gevuld met wat uurtjes vrijwilligerswerk, filmpjes kijken, genieten van het zonnetje (als deze schijnt), drankjes doen in de stad, boeken/tijdschriften lezen, kaart spelletjes doen, gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen en heerlijk niks doen. In willekeurige volgorde;)! Zoals ze hier zeggen: Hakuna matata!