Project, streetkids & Hotsprings!

Hier is weer even een korte update vanuit Tanzania.
De afgelopen weken rustige daagjes op mijn project gehad. Vrijdag was de laatste dag van de twee andere vrijwilligers die er de afgelopen weken met mij gelopen hebben. Denk niet dat de kinderen helemaal snappen dat ze niet meer terug komen, maar voor de begeleiders was het erg emotioneel toen ze beseften dat het echt hun laatste dag was. Gelukkig waren ze wel erg blij dat ik er nog een paar weken blijf om ze te ondersteunen en te helpen met alles.
Maandag dus mijn eerste dagje alleen op project gehad. Was wel weer even wennen, maar ook wel weer leuk om alleen mijn ding te kunnen doen. Met drie vrijwilligers was reuze gezellig en fijn om ervaringen te kunnen delen met andere, maar soms was het ook wel een beetje veel om met drie mensen te zijn. Deze week echter gelijk ook een kort weekje. Vrijdag is het centrum dicht in verband met een stafmeeting en zou ik sowieso vrij zijn om de laatste dingen te kunnen regelen voor mijn grote Kilimanjaro avontuur.

Zaterdag stond er een tripje naar de Hotsprings gepland. Samen met wat andere mensen uit het hostel eerst twee uur rijden over een hobbelige weg in een gammele Daladala. Zoals met alles is de weg er naar toe niet altijd optimaal, maar de bestemming was het weer meer dan waard. Prachtig helder en warm water om in te zwemmen. Geloof niet dat ik eerder zulk helder water heb gezien.
In het water zwommen allemaal kleine visjes die de dode huidcellen van je lichaam eten. In Nederland betalen we daar voor om 20 minuutjes met je voeten in het water te kunnen, hier kun je gewoon in de hotsprings gaan zitten en zegt niemand je dat je tijd om is. Heerlijk zachte voetjes waren het resultaat. Niet dat die hier lang schoon en zacht blijven, maar het gaat om het idee.

Maandagmiddag ben ik na project met één van de meiden uit het hostel mee geweest naar een tekenworkshop voor straatkinderen. Via een andere vrijwilligster is zij in contact gekomen met twee jongens hier uit Moshi die drie keer in de week workshops geven aan kinderen die op straat leven. Zelf hebben ze ook jaren op straat geleefd, maar inmiddels hebben ze, dankzij hulp van een centrum, hun leven weer aardig op de rit. Ze maken schilderijen, armbandjes en kaarten die ze verkopen om rond te komen. Een deel van het geld dat ze binnenkrijgen gaat naar materiaal voor de workshops, met een deel van het geld kopen ze eten voor de kinderen die naar hun workshops komen. Voor die kinderen is dit soms het enige voedsel dat ze dagelijks of wekelijks binnenkrijgen. Het laatste deel is voor hun eigen levensonderhoud.
Had al veel verhalen gehoord en ook wat spulletjes van hun gekocht, dus was erg benieuwd naar de gezichten achter deze verhalen. Maandag mee geweest naar de workshop om de jongens te ontmoeten en te kijken wat ze doen met de kinderen. Erg indrukwekkend om allemaal te zien en heftig om te beseffen hoe hard het leven op straat kan zijn en hoeveel geluk wij hebben met de omstandigheden waar we in leven.

Tot slot zijn de voorbereidingen voor mijn grote avontuur op de Kilimanjaro in volle gang. Vrijdag ochtend maken we kennis met onze gids en zullen we de laatste spullen verzamelen die we moeten lenen/huren. En zaterdag om 9 uur vertrekken we voor 6 dagen naar de berg. Als het goed is zijn er woensdag op de top en donderdag zijn we weer terug in het hostel.
Verhalen en foto’s hiervan volgen als ik weer herstelt ben van deze ervaring! Ik hoop dat ik het allemaal ga overleven en dat ik jullie volgende week kan vertellen hoe geweldig (of verschrikkelijk) de ervaring was.

Kwa Heri!